A Mouthful Of Air

"Bir annenin bunalımı" dense daha iyi olurdu. anne olmanın ağırlığını kaldıramayan, çocuğunu çok sevdiğini söyleyip onu orta yerde bırakıp intihar eden, sonra intihar girişimi başarısız olunca tekrar hayata devam ederken bir kez daha hamile kalan bir kadının bunalım dolu hayatı.Bir çocuğun yükünü çekemezken ikincisine hamile kalıyor. Çocuğun kız olduğunu anlayınca girdiği tripler görülmeye değerdi. İki çocuğunu o kadar çok seviyordu ki bebek olanı evde tek başına bırakıp bahçede intihar etti ve bu sefer dünyayı kendisi gibi bencil, sorumsuz birisinden kurtarmayı başardı. Bazılarına bu yazdıklarım ağır bir eleştiri gibi gelebilir. Fakat film baştan sona kadar sanki kadının intiharını haklı çıkarmaya çalışmak için çekilmiş gibi geldi bana. İntiharın haklı hiçbir sebebi olamaz. Özellikle iki küçük çocuğun varken. Evet zordur annelik. Fakat dünyada milyonlarca kadın annedir ve annelik sorumluluğu altından kalkamayıp bundan kaçan, hatta intihar eden çok azdır. istisnası olsa da bütün kadınlar anneliğin yükünü bir şekilde taşıyıp hayatlarına devam ederler. Üstelik bunu USA'nın ekonomik olarak orta üst kesminden daha kötü şartlarda yaparak başarırlar. Değil ki bir eli balda diğeri yağda olan filmdeki gibi anneliğe hiçbir zaman hazır olamamış, bunu içselleştirememiş birisi bile yapabilir. Bir eğitimci ve yazar olarak şunu söyleyebilirim: Batı bizden sosyal olarak 20 sene kadar ileride. Orada yaşanan sosyal meseleler bizim geriliğimizden değil, sağlam inanç, ahlak, adet, göreneklerden oluşan toplum yapımızdan kaynaklanıyor. Biz de bir süre sonra tek çocuk olarak büyümüş, anne-baba ayrı olarak büyümüş, kardeşsiz ve anneanne-babaanne, dede gibi desteklerden uzakta büyümüş çocukların anne-baba olacağı bir topluma dönüşeceğiz. Bu kaçınılmaz görünüyor. Kadının yaşadığı bunalım filmde anlatıldığı kadarıyla bununla da ilgili. Lakin gittikça narsist, egoist, hedonist insanların çoğaldığı, empati duygularının ya hiç olmadığı ya da insanlar yerine kedi-köpeklere olduğu toplumumuzda da tek çocuklu, parçalanmış aile çocukları da artacak ve şimdiden bunların getireceği sonuçlara karşı hazırlıklı olmak gerekiyor. Filme dönersek: Bu kadar yazmaya değer değildi. Baştaki intihardan sonra "ha bir şey oldu ha olacak" diye gerilerek sonuna kadar izleyip sonunda da haklı çıktığımız bir film oldu. Amanda Seyfried çok iyi oynamış. Tempo sorunu baştan beri vardı ve film gıdım gıdım ilerleyerek bitti. Yani yukarıdaki beklenti ile sonuna kadar izleyip sinir olduğum ve bu sinirimi bilgisayar klavyesine döktüğüm filmi tamamladım. Bana öyle geliyor ki anneliği çok fazla abartan, geçmişi ile bir türlü barışamamış bir kadının intiharını haklı çıkarmak istenmiş. Bu açıdan beğenmedim. Bu kadar yazıklarımdan sonra ister oturup izleyin isterseniz hiç başlamayın, size kalmış. Ne tavsiye edebilirim ne de izlemeyin derim. Bu filmi izlemek yerine hiç yapmayacağım bir tavsiye ile, bu film yerine bir yerli film tavsiyesi ile noktalayalım: Semih Kaplanoğlu'nun 2019 yapımı filmi: Bağlılık Aslı. Bunu izleyin.