Söğüt Ağacı

nefs ne de enteresan değil mi.... hakim olabilmek büyük erdem... majid majidi yine farklı bir senaryo ile çıkmış karşımıza bu filmde, senaryolar farklı fakat film sonunda dilinizden dökülen kelimeler hep aynı "şükürler olsun"... yaşamın kıymetini anlayarak şükür etmemizi sağlıyor majidinin filmleri her zaman, bunu da okkalı bir tokat yemişiz gibi işliyor zihnimize...son derece başarılı bir film daha izledim.izlemenizi öneririm...

 İzlediğim ilk İran yapımı filmdi. Türkiye\'ye yada Türk sinemasına yakın bir tempoda ve tarzda bir filmle karşı karşıya olduğumu düşünmüştüm. Fakat kısmen yanılmışım.  Dram kişisel bir konudur. Sana duygusal gelen bir olay başkasını hiçbir duyguya sürüklemez. Benim dram anlayışım belkide farklıdır, çünkü filmi beğenmedim. Fakat öyle bir sahne vardı ki beğenmekten hariç etkilendim. Yusef karakterinin gözlerinin ilk gördüğü an ve koridorda koşması beni gerçekten tuhaf duygulara sürükledi. Keşke film o duygusallığıyla devam etseymiş.  Beğendiğim sahne yukarda da belirttiğim gibi koridor sahnesiydi. Dram kategorisinde 4/10. İzlenmese olur.

--Konuş benimle! Hiç kimseye söylemeden buna ne kadar daha katlanabilirim? Bir gün? Bir hafta? Bir ay? Kendim için mi  üzüleyim, yoksa onlar için mi?....   bu cümleler 45 yaşında olan bir edebiyat profesörün Allah ile konuşmasıdır. Allah onun gözlerini almış ancak ona gören birçok insana nasip olmayacak bir cennet bahşetmiştir. Onu seven ve her daim yanında olan karısı, kızı, annesi ve diğer dostları...Ama o bu cennette mutsuzdur ve yeniden görmek istemektedir. Allah birgün ona yanıt verir ve yeniden görmeye başlar ve dünyayı yeniden tanımaya çalışır; oysa göremezken sahip olduğu cenneti onun cehennemi olmaya başlar. Çünkü insan, şükür ile isyan arasında gidip gelen karmaşık bir varlıktır.   --“De ki: Karanın ve denizin karanlıklarından (tehlikelerinden) sizi kim kurtarır ki? (O zaman) O’na gizli gizli yalvararak “Eğer bizi bundan kurtarırsan andolsun şükredenlerden olacağız” diye dua edersiniz. De ki: Ondan ve bütün sıkıntılardan sizi Allah kurtarır. Sonra siz yine O’na ortak koşarsınız.  (En’am/63,64)”   --Filmde dikkatimi çeken bir sahne vardı Yusuf un havuza attığı kitaplar ve ilk atılan kitabın Mesnevi olması...Şems Mevalana ya kalp gözünü açmak için attırmıştı kitaplarını oysa Yusuf nefsine yenik düştüğü için attı kitaplarını...   --Kör birinin şahit olamayacağı güzellikteki doğa görüntüleri var filmde ancak gördüğü zaman bu görüntülerin bir önemi kalmıyor.. Asıl görmenin göz ile değil vicdan ile olduğunu anlamamı yeniden sağladı bu film. İyi seyirler dilerim.