Fellini Satyricon

yarısına kadar dayanabildiğim bi film. 1 saatinde bile belli bir konu yoktu.. film antik yunan'da geçiyor. bu filmi tinto brass yönetmeliydi o zaman caligula gibi bir şaheser ortaya çıkabilirdi..

Norveçli Black Metal grubu Satyricon 'un esin kaynağı. Jim Morrison' un dediği gibi bu filmde tiyatral sahnelerde izleyici de oyuna katılıyor. Eğer antik Yunan eserlerini, Aiskylos, Euripides gibi antik tragedya yazarlarını ya da Nietzsche' nin Tragedya' nın Doğuşu kitabını okuduysanız ve mitolojiyi seviyorsanız izleyin derim. Ama hiç alakanız yoksa ve sinemanın klasiklerini izlemiyorsanız sıkabilir.

Senaryosunu Federico Fellini’nin yazıp yönettiği film Neron’un çağdaşı Roma’lı satirik yazar Petronius’un ünlü eseri “Satyricon” un oldukça serbest bir uyarlamasıdır. Şiir ve düzyazının bir karışımı ile kaleme alınmış bu bölük pörçük ve bir kısmı yüzyıllar içinde yok olmuş Latince eser Hıristiyanlık öncesi Roma’da eşcinsel bir çiftin maceralarını anlatırken arka planda da Roma’nın o devirdeki zevk ve sefahat düşkünü insanlarının gündelik yaşamlarına ışık tutar… Karmaşık anlatım tarzının, gülünç ve acayip tasvirlerin yönetmeni Fellini’nin şiirsel bir başeseri sayılan “Satyricon” çoklarına göre Fellini’nin en haşarı, en tuhaf, en dejenere filmidir (Filmin diğer bir adı da The Degenerates tir). Filmin tanıtım sloganı ise şöyleydi; “Roma. İsa’dan önce Fellini’den sonra”… Film “en iyi yönetmen” dalında Akademi Ödülü’ne, “en iyi yabancı dilde film” dalında da Altın Küre ödülüne aday gösterilmişti. Filme Altın Defne ödülü verildi