Helpless

Katil psikolojisini bazen düşünmek gerek sanki . o öyle yapmasaydı bu böyle olurmuydu -? sorusunun cevabını verirken kararsızım . Ama sanki olmazdı. Hiç birşey göründüğü gibi değil .. 7/10

film başlarda çok sıktı heyecansız devam etti ama insanın sevgisi uğruna bazı şeyleri nasıl feda ettiğini anlatan güzel bi örnek filmdi.

Kaderin cilvesi mi desem tesadüf mü bilemedim. Helpless dan önce yine kore yapımı olan polisiye filmi howling i seyretmiştim. İlginçtir, hangisini önce seyrederseniz seyredin tuhaf bir şekilde iki film birbirini tamamlıyor. Helpless, benzerini çokça seyrettiğimiz ve çoğu vasatı aşmayan bir olayla açılıyor. -çoğunlukla- Bir kadın kaybolur. ( ya da biri rehin alınır) Ardında bir komplo çıkar. Kahraman erkek, kadınını kurtarır. Sorunu çözer. Yaşasın erkek egemen toplum, erkekler dünyanın güvenli olmasının garantisidir diyerek filmden ayrılırız. İşte helpless benzerlerinden bu noktada ayrılıyor. Evleneceği kadını ailesine tanıştıracak olan adamın sevgilisi bir anda ortadan kaybolur. Ortada bir komplo yoktur, gizli güçler yoktur, bir siyasi eylem, şantaj yoktur. Kadın sadece kaybolur. Sonrasında kadının iflas ettiği, evini boşalttığı, tasını tarağını topladığı ortaya çıkar. Ve son bomba, kadının kimliği sahtedir. Bu noktadan sonra film -bence- seyirciye sırtını dönüyor. Normalde bizler böyle bir durumda kalsak kandırılmışlık hisseder içimiz öfkeyle dolardı. Ama moon ho hiç böyle hissetmiyor. Hatta sevgilisinin neden gittiğini bile sorgulamıyor. Merak ettiği şey, başına ne geldiği ve durumunun iyi olup olmadığıdır. Moon ho nın abisi polistir. Ona gider ve durumu araştırmasını ister. Abisi başarısız evliliği olan mali durumu kötü bir polistir. Karşılığını almak şartıyla yardım eder. Araştırma sürecinde ilk 45 dk merak duygusu sakin temposuna rağmen pür dikkat seyrettiriyor. Sonrasında ise kayıp kadının hikayesine odaklandığı bölümlerde tempo iyice düşüyor. Ancak filmin ağır işleyişinin yönetmenin bilinçli tercihi olduğunu yönetmenin, filmi örümceğin ağını örmesi gibi ilmik ilmik ördüğünü film bittikten sonra anlıyorsunuz. Ancak yönetmen hatta yapımcı açısından da riskli bir tercih bu. Film, gerilim barındırmasına rağmen germiyor, polisiye olabilecekken olmuyor. Ortada cinayet işleyen, tefecilere bulaşmış, bir kadın ve aşk acısı çeken sevgilisi var. Film, seyirciyi kaybetme pahasına sadece hikayenin anlatım gücüne yaslanıyor. Filmin afişi de başka bir alem. Afişe seyretmeden önce baksanız bir anlam çıkıyor(hatta bir beklenti içine giriyorsunuz) seyrettikten sonra ise bambaşka bir anlam çıkıyor Başlangıçta bahsettiğim howling ile bağlantısına dönelim. Howling i seyretmiş olanlar, filmin kadına olan bakış açısına çıldırmışlardır. Erkeklerin kadınları sürekli ezmesi, dövmesi, aşağılaması gözümüzün içine sokulurcasına gösterilir. Helpless, düz seyrettiğinizde dolandırıcı, katil bir karakteri seyrettiğinizi düşünürsünüz. Çünkü yönetmen, kadın kaybolduğunda moon ho nın tavrıyla seyirciyi filme karşı duyarsızlaştırmıştır. Siz her zaman böyle duyarsızdınız mesajı veriyor. Tıpkı, çoğu toplumda daha baskın olmak üzere dünyanın kadın konusunda duyarsızlaşması gibi. Kayıp kadın aslında göründüğü anlarda da kayıptır. Korede-dünyada- erkek zihniyet kadına yaşam alanı, yaşam hakkı tanımamıştır. Kadın kimliğini değiştirmek için başka bir kadını öldürdüğünde aslında olan şey bir cinayet eylemi değildir. Cinayet eylemini gerçekleştiren kadın ölmüştür. Sıra yerine geçtiği kadına gelmiştir. İşin trajik yanı kayıp kadının başını yakan olaylar zinciri en güveneceğiniz kişiyle babasıyla-bir erkekle- başlıyor. Başka bir trajik tarafı da kadın asla sevilmeyecektir. Kendini seven birini bulamayacaktır. Kadına layık görülen muamele yüzünden karşısına onu seven biri çıksa da biraraya gelmelerine izin verilmeyecektir. Yönetmeni bir şekilde tebrik etmek lazım. Bu senaryoyu seyirciye oynamadan, duygu sömürüsü yapmadan yönetmek imkansıza yakındır. Karakterlerde özdeşleşebileceğimiz tipler değil. Filmden aklında kim kaldı derseniz, moon ho nın yardımcısı güler yüzlü kız derim. Filmi beğenseniz bile eliniz yüksek puan vermeye gider mi bilmiyorum. Bu hikaye bu kadar depresif mi anlatılmalıydı diye de soruyorum. Şu da bir gerçek ki bu filmi mutlaka seyretmelisiniz.