Kürklü Venüs

İmgelerle dolu bir film. *Başlangıcı ve sonu arasındaki ufak gönderme sizi kahkahalara boğabilir.

Son yıllarda çatışması bol tiyatro uyarlamalarına kafayı takan, geçen sene 50. sanat yılını deviren usta sinemacı Roman Polanski, 1988 da Franticle Harrison Fordla başrolü vererek dünya sinemasına tanıttığı ve bir çok eserde birlikte çalıştığı eşi Emmanuelle Seigner ve kelebek ve dalgıçta üst düzey performans gösteren(Emmanuelle Seigner'de yer almıştı o filmde) Mathieu Amalrici bu kışkıştırcı ve bol psikolojik oyunlu eserde tekrar buluşturuyor.Tahmin edileceği gibi oyuncu performansları büyüleyici, anlatım nerdeyse şiirsel.(sado mozaşist unsurlar olmasına rağmen) Bir oyuncunun oynadığı karaktere bürünmesi etkilenip psikolojisinin farklılaşmasını bir çok eserde görsekte, bir yazarın yaptığı uyarlama karşısında içinde bulundurduğu hertürlü sapkınlığın ve uç noktalardaki ihtiyaçlarının ortaya çıkışını görmek çok farklı bir deneyimdi.Kadına çıplakken bile iğrenerek bakarken, kontese bürünmesi sonrasında onu karşıkonulmaz şekilde arzulamasıyla başlayan değişimler son noktada öyle bir yere ulaştıki sado mozaşist oyunların aslında başka gerçekleride saklanmasına yol açtığı görüldü.Kesinlikle her sinema izleyicisine hitap edicek bir eser değil ama sinefiller için ilginç bir deneyim Kürklü Venüs. 10/7,5

Film güzel ve ilginç bir şekilde başladı... Oyuncu seçmesi yapan bir yönetmen ve o oyundaki başrol için başvuran bir kadın arasında yaşananlar. Deneme okuması olarak başlayan ve zaman ilerledikçe gerçekle rolün birbirine karışması.. Başından sonuna kadar 2 kişinin tek bir sahnede boy gösterdiği teatral bir eser olarak devam eden, diyalog ağrıklı filmi seyrederken ister istemez sıkıldım. Kişisel kanaatim;tiyatrodan hoşlananların zevkle seyredeceği, ama sinamaseverlerin pek aşina olmadığı bir eser olduğundan zevk alamayacağı bir yapım olduğu yönünde..