Erkek, Dişi

Dram desen değil, komedi desen yada trajedi, hiç biri değil. Aynı kelimelerin yerleri değiştirilerek oluşturulmuş cümlelerden ve araya serpiştirilmiş çok sağlam repliklerden oluşan, düzensiz mi düzensiz bir film olmuştu. Godard\'ın hiç bi\' filminde bu kadar sıkılmamıştım, sıkılacağımıda düşünmezdim.   Bi kere filmin ses olayı, şu ana kadar izlediğim tüm filmlerin içinden en kötü olanıydı. Ha geçer, ha geçti diye diye filmin sonunu getirdim. Bide zoom olayı var. Oyuncuların sadece yüzünü alıcak şekilde çekim yapmaları fikri, kimden çıkmış tebrik etmek gerek. Oyuncularda kalitesiz olsaydı, o sahnelere nasıl katlanırdı seyirci bilemiyorum. Bunun yanında, bir buçuk saat boyunca, çekiminin ve olay kurgusunun kaliteli olmasına rağmen, senaryosuyla beş para etmez filmlerle yarışacak derecede kaliteli replikler vardı. "Bir kişiyi öldürürsen katil derler, binlercesini öldürürsende fatih derler. Eğer hepsini öldürürsen de Tanrı derler. " repliğinin filmin kalitesinde büyük bir katkısı vardı.Bir diğer dialoguda geçmeden edemicem.   "- Farkettin mi masculin kelimesinin içinde "maske" ve "k*ç" kelimeleri var."     "- Peki ya feminenin içinde?"     "- Maalesef bir şey yok."       Beğendiğim tek sahne giriş sahnesindeki kadının kocasını öldürmesiydi. Kategorisiz, tuhaf bir olay öyküsü. Sabırlı kişilerin izleyeceği cinsten.

"Bu filmin diğer adları Coca Cola veya Marx'ın Çocukları, artık hangisini yeğlerseniz !" İlk bakışta seksist görünse de yaşadığımız dünyaya olan duyarsızlığı, bilinçsizliği ele alıyor. Savaşlar, bizi ele geçiren tüketim çılgınlığı, artık gündelik hayatın içinden sayılan ölümler Godard'ın tekniği ile harika bir biçimde yansıtılmış. Çok bilinmeyen bi film olması ne yazık. 9/10

Godard'ın ünü arttıkça deneyselliği ve boş diyalog takıntısı da artmış. Bir dolu bağımsız yönetmene ilham olmuş ki keşke olmasaymış, bu kadar boş, basit karakter draması yığını da olmayabilirdi.