Ravenous

Daha once hic duymadigim ve sans eseri karsilastigim bir film oldu.Bekledigim gibi de gercekten guzel cikti ve kadro da inanilmaz iyiydi.Bu kadar cok iyi oyuncunun oldugu bir filmi daha once nasil duymadim inanamiyorum.Filmin atmosferi ve akisi cok iyi olsa da atmosferi baltalayan tek unsur filmin muzikleri olmus.Genellikle iyi olsa da zaman zaman Japon animasyonlarindan firlamis o sacma muziklere benziyor.Polifonik :)    7/10

Üzerinde çok konuşulan ve gösterime girdiği dönemde oldukça ses getiren Ravenous filmi her nedense Türkiye\'de fazla kişi tarafından duyulmadı ve yeni yeni gündeme gelmeye başladı.Filmi izlemeden önce internet genelinde okuduğum yorumlar doğrultusunda çoğunlukla olumlu eleştiri alan türü içinde devrim niteliği taşıyan bir film olarak lanse edildiğini gördüm.Buda film için olan beklentilerimi doğal olarak üst seviyede tutmama neden oldu ancak bazı yorumlarda belirtildiği kadarda abartılmaması gereken bir film olduğunu gördüm.Herşeyden önce filmin kadrosunda yer alan oyuncuların büyüklüğü ve başarılı oyuncuların bir araya getirilmiş olması filmin en önemli artılarından birisi,bunun yanı sıra her biride performanslarıyla isimlerinin hakkını vermişler.Filmin bir diğer artısıda çekimlerin yapıldığı mekanların seçiminde gösterilen etkili ve başarılı tercihler.Gerek kartpostal tadındaki uçsuz bucaksız manzara sunan kar ve ormanın birleştiği atmosfer bu güzel etkisinin yanı sıra gerilimin yarattığı sessizlik ve çaresizliği sunma açısındanda başarılı.Filmin başrol oyunucularından Guy Pearce\'ın canlandırdığı yüzbaşı karakteri ironik bir şekilde savaşmadan ölü numarası yaparak hayatta kaldığı Amerika-Meksika savaşı sırasında gösterdiği korkaklık örneği sonucunda kahramanlık madalyası almasının ardından komutanının ona inanmamasıyla California\'da ıssız bir bölgede gereksiz bir kaleye görevlendirilmesiyle olaylar gelişmeye başlıyor.Kalede görevli bir kaç askerinde aslında pekte normal tipler olmadığını ve sorunlu kişilikler olduğunu görüyoruz.Bu noktadan sonra bir gece aniden kaleye gelen yaralı bir adamı tedavi ettikten sonra bu kişinin başından geçenleri anlatmasıyla birlikte her bir karakterin kendisini tehlikeli bir yamyam hikayesinin ortasında birer kurban olarak bulmasıyla senaryo dahada ilginç bir hal almaya başlıyor.Film bu noktadan sonra bir kızılderili inanışına göre insan eti yiyenlerin o kişinin tüm özelliklerini ve gücünü devralmasını ve insanüstü bir kişiliğe dönüşmesini işleyerek yamyamlıkla ilgili değişik bir örnek sunuyor izleyenlere.Yamyam rolündeki Robert Carlyle izlerken birkaç yıl sonra rol aldığı 28 Hafta Sonra filmindeki zombi performansındaki başarısının ve etkili oyunculuğunun temelinide görmüş oluyoruz.Sonuç olarak değişik bir yönden ve kendine has anlatım tarzıyla yamyamlığa farklı bir bakış açısı sağlasada fazla abartılmadan ve çok büyük beklentiler içinde olmadan izlenmesi ve ele alınması gereken bir yapım,izlemek isteyen sinema severlere iyi seyirler.

Beğendim mi begenmedim mi anlayamadığım bir film. Bir gerilim filmi ve filmin en can alıcı noktalarından birinde fonda gerilimi arttıracak müzik çalması gerekirken son derece eğlenceli bir müzikle izleyiciyi şaşırtıyor. Yönetmen farklı bir şeyler yapmak istemiş ve basarılı da olmuş. İzleyiciyi ne komedi nede gerilim havasına tam olarak sokmadan havada, öyle ortalarda bir noktada tutuyor sürekli. Ives karakteri garip ama eğlenceli bir oyunculuk sergiliyor. Filmin senaryosuda işlenişine uygun çünkü inandırıcı sayılmayacak bir senaryoya sahip. Farklı ve hoş bir film.