Southbound

Boş film zamanınızı daha değerli filmlere ayırın.

Şimdi değerli okuyucu, bu yorum diğerlerinden her açıdan farklı mı farklı olacak. Eğer sen değerli okuyucu bu filmi izlemediysen ve izlemek istiyorsan sana tavsiyem diğer yorumlar senin için biçilmiştir. Ama yok, yorumları bir kenara atıyorum diyorsan, benim yorumum(Ki filmin sonunda bana muhtemelen hak vermeyeceksin) burada başlıyor. Bazı filmler vardır, izleyicisi gerçekten belli bir kitledir ve onlara hitap eder(1977-Funny Games). Yani, filmi iyi midir kötü müdür mesele bu değildir, o filmler izleyicisi için enfestir, tadından yenmez(1994-In the Mouth of Madness). Böyle filmlere rast gelindiğinde, geriye yaslanır, nefesinizi tutar, tadını çıkarırsınız(2012-John Dies at the End). İşte bu yüzden, bu filmler herkesin değil ama seveni için muhteşem ötesidir(2008-Pontypool). Filmin en başında, filmin sonunu tahmin ettiğim için kendimi zeki hissettim. Ancak, bu tahmin edebilme durumu bende filmin zevkini kaçırmak yerine kat kat arttırdı aldığı hazzı. Bir an bile filmden kopmadım. O yola o araçla girdim ve o araçla çıktım. Çıktım mı? Gerçekten soluksuz izledim. Ancak, sonlara doğru, bir dur dedim. Film sizin aklınızı yormuyor, bilmiyorum bunu nasıl yapıyor ama içine almışlığıyla yoruyor. Siz de filmin bir karakteri oluyorsunuz, çıkamıyorsunuz. Bu yüzden, nefeslenmek için ara verdim. Kalktım, lavobaya gidip elimi yüzümü yıkadım Kendime bir bardak meyve suyu aldım. Torku Banada'mdan kaşıkladım(Ülker alma aldırma!). Bardağımda duran, hali hazırda ilerleme isteği ile yanıp tutuşan meyve suyumdan bir yudum aldım. Ve filmin keyfini sürmeye devam ettim. Sinema bir sanattır! Ve bu sanat eseri bu sanat dalanın en ilginç, farklı olanlarındandır! "Pişmanlık ve vicdan azabı. Özür ve gönül almak. Hayat bu, değil mi? Sıradaki sizin için. O uzun yolda kurtarılmayı bekleyen kayıp ruhlar için. Ve geçmişinden kaçıp, gelecekteki acı karanlığa doğru ilerleyen günahkarlar için. Hepimiz sonsuz bir yoldayız. Adı ve çıkışı olmayan bir yolda. Bu geceden yarına geçebileceğimiz bir çıkış noktası ararız. Sizi durdurmaya çalışacaklardır. Ama siz "s.et" diyip yola devam etmek zorundasınızdır. Çünkü bu sizin yolunuzdur. Ve gün, sizin en sonunda o garip şeytanlardan kaçmayı başardığınız gün olabilir. İlk ve son kez. Ve ben, gideceğiniz yere vardığınızdan emin olmak için orada olacağım. Çünkü sonunda hepimiz, eve giden yolu bulmaya çalışırız. Doğru mu?"

filmedeki uzaylılar yer fıstığına benziyordu :)))))