The Vanishing

1993 yılında Jeff Bridges'ın başrolde oynadığı yeni versiyonunu izlemiş ve çok beğenmiştim. Orijinal filmin de Amerikan versiyonunun da yönetmeni aynı. Orijinal film 1988 yapımı. Sakin, çok çok iyi oynanmış ve bence oldukça iyi bir senaryo çalışması ile yalın bir dille oldukça korkutucu bir hikâye anlatılıyor. İKi film arasında muazzam farklılıklar var. İlk film çok daha fazla detay ve bilgi içerirken ikinci film tipik bir Hollywood filminin odaklanacağı noktalara ağırlık vererek ilginç bir çalışma olsa bile ilk filmin yanında çok sönük kalıyor. Orijinal film bütün karakterlerini ilginç kılabiliyor, psikolojiler ortaklaşa bir denge içerisinde veriliyor, bir çok insanın bir şekilde birbirine teğet geçen, temas eden hikâyelerini izliyoruz. Basit, klasik, klişe bir Hollywood geriliminde olabilecek hiç bir sahne izlemiyoruz. Oyunculuklar gerçekten çok iyi. Tabii 30 sene sonra filmi izlerken müziğin çok 80'ler havasında olduğunu söylemek gerek, ancak bu bile garip bir etki bırakıyor diyebiliriz, çünkü gerilimi sanki sadece müzik yaratıyor, oysa filmde herşey o kadar sakin, olağan, doğal bir şekilde akıyor ki..Filmi gündüz izledim, gece izlesem kesinlikle ürkerdim gibi geliyor. Başroldeki Gene Barvoets, Johanna Ter Steege ve 2010 yılında hayatını kaybeden Bernard-Pierre Donnadieu muhteşemler... Mutlaka izlemelisiniz.

Sonu güzel bitti. Ancak çok fazla gerilim barındırmıyor. Dram ve gizem çok daha fazla filmde. Oyunculuklar güzel, sahneler etkileyici. Yalnız şu da var ki, eğer gerçekten film tutkunu değilseniz anlamakta güçlük çekebilirsiniz. Biraz da ağır işleyiş var ama izlenir. 7

Öncelikle bir gram bile gerilmedim, bu film bildiğin dram ve gizem. Gerilimle uzaktan yakından ilgisi yok. Aslında tam gizem de değil, çünkü filmin başından sonunu kestirebiliyorsun. İkincisi başroldeki adamdan (Raymond Lemorne rolündeki) öyle tiksindim ki bu tiksinti filmin sonuna kadar devam etti. Dolayısıyla film beni çok cezbetmedi ve sonu beklediğim gibi sürpriz bir son değildi. Açıkçası sıkıldım ben izlerken.. 5/10