Temple Grandin

otizm ve zorlukları konu edinen fevkalade bir film..claire danes\'i çok başarılı buldum..kapıları açma ve rahatlamak için kullandığı yöntem dikkatimi çeken sahneler oldu..puanı çok düşük fazlası lazım bu filme..

Gece ve gündüzün eşit olduğu,dünya down sendromlular gününde farklı ama eşit bir insanın hayat hikayesine tanık olmak son derece güzeldi...

Doğa acımasız, ama biz öyle olmak zorunda değiliz. Temple Grandin çoğu otistik veya zihinsel engelli filmi gibi üst düzey bir film I'm Sam filmini beğenmeyen My name is Khan da ağlarken aynı anda kahkaha atmayan insan olacağını sanmıyorum. Bu filmin büyük çoğunluğundan farkı biyografi olması. Ülkemizde yaşama amacı bir gün daha kahveye gidip okey atmak olan insanları görünce zihinsel sıkıntılar yaşayan bir insanın mücadelesine tanık olup kendine çeki düzen vermemek mümkün değil.Bu film hayatımı değiştiren filmlerden biri oldu ve engeli olup bir şeyleri başararıken görmek son derece cesaret verdi.Anlayamadım pek çok şey var. Ama yine de hayatımın bir anlamı olsun istiyorum diyor karakter ve bu şahış otomatik kapıyı bile giyotin olarak görüyor.Bunca engele rağmen her anında başarma hırsı yaşam hevesi sizide bir şeyler yapmaya zorluyor ve benim için en bitirici cümle şu oluyor.Beynine darbe vurulurken ilk sığıra dokundum. Birkaç saniye içinde bir miktar ete dönüşecekti ama o anda halen bir bireydi. Sakindi. Sonra öldü. Hayatın ne kadar değerli olduğunu fark ettim. Ölümü düşündüm ve Tanrı’ya yakın hissettim kendimi. Düşüncelerim benimle birlikte ölsün istemiyorum. Bir şeyler başarmış olmak istiyorum.Kesinlikle bütün insanlığın izlemesi gereken bir film yorum yazarken bile ellerim titredi ve belkide yazmak istediğim çok şey göndere bastıktan sonra aklıma gelecek ama ben 10/10 verdiğim nadir filmlerden olmasını istiyorum. Çocuklarımızın arzuladığımız gibi olmasını isteriz fakat olamazlarsa kendi suçumuz sayarız. Üstelik çevremizdeki kimsenin de neler yaşadığımızı anlamadığını düşünürüz.