Hastanede Dehşet

lafın gelişi değil gerçekten iğrenç bir film. bir sürü saçma şeyle dolu. hastanedeki seansları mı saysam yoksa katil çocukları mı? ayrıca adet olduğu üzere berbat oyunculukları da unutmayalım. yönetmenin pek sevdiği kan, garip organlar ve yaratıklar bu filmde de var. fakat bunlar iğrençlik ve komiklik yaratmaktan başka bir işe yaramıyor. nerede şark vaatleri, nerede şiddetin tarihçesi? nerede sinek?

Yönetmeni esaslı korku filmi yönetmenleri arasına koyan bu olgun yapım Cronenberg temalarını da başarıyla sunuyor. Bir psikoterapistin “negatif duyguların bedensel dışavurumu” seanslarına katılan bir kadın ve onu kurtarmaya niyetlenen eşinin hikayesi unutulmaz bir finalle sonlanıyor. Chris Cunningham gibi taze kâbus yaratıcılarına ilham veren cüce çocuklarıyla ve Howard Shore müzikleriyle unutulmaz. Aynı zamanda bir baba olan yaratıcısının da en kişisel filmi olduğu söylenebilir.

filmi esnasında yer yer gerildiğim kısımlar oldu, ama okadar da abartmaya gerek yok. ben izlerken bazı yerlerinde sıkıldım. imdb puanınında 5-5,5 civarı olması bence daha doğru olurdudiye düşünüyorum. (bir yönetmenin her fili güzel olacak diye bir kaide yok. bu film kimine göre iyi kimine göre kötü gelebilir. ne yazıkki alt kısımdada gördüğümüz üzere bazı insanlar filmi beğenmeyen başka bir insanla alay edebiliyor. )