Yaşamın Kıyısı

Bir insan hayatı boyunca kardeşini nereye kadar sırtlayabilir… Hani derler ya “insan eti ağırdır” diye.Ancak filmin kahramanına kardeşi hiç ağır gelmiyor. Bir yandan neden olduğu olaydan dolayı çektiği bitmek bilmez vicdan azabı,diğer yandan yaşayamadığı hayatı…İki arada bir derede sıkışmış bu karakter filmin ana temasını oluşturuyor. Kardeşi durumundan dolayı devamlı ilgi istemesi ,acizlik sınırlarında olması ve hatta bunu bir sömürüye dönüştürmesi onun için sıradan bir hal alıyor.Hemen hemen her sekansın başında (animasyonlarla) kardeşine anlattığı absürd hikayelerde, onu sürekli kahraman ve kurtarıcı olarak göstermesi ve kendisininde kadınlarını kaybetmesi çok manidar… Arka planda ise birçok gizli dram hikayeleri mevcut; akıl hastanesine girip çıkanlar,kumar tutkuları yüzünden hayatlarını batıranlar ve fuhuşa sürüklenenler… Bu film kaybedenlerin hayat hikayesi ….de ,ne kadar başarılı. Durağan senaryo ve devamlı ağlak bir kardeş ,bir müddet sonra sıkıyor.Yan karakterler filme tam dahil olamayınca,film dramın sığ sularında yüzüp duruyor.Mantığı zorlayan, inandırıcılıktan uzak bölümler filmi sevimsizleştiriyor.(spoiler vermek istemem seyredilince ne demek istediğimi anlarsınız.) Yinede seyredilmesi lazım diye düşünüyorum.Çünki bir kardeşin karşılıksız olarak nasıl can siperhane koruduğuna şahit oluyoruz. Ayrıca her zaman takdir ettiğim ki, bu filmdede öyle Emile Hirsch’i, iyice ihtiyarlayan Kris Kristofferson’u ve gencecik Dakota Fanning’i seyretmek keyifliydi….pipolunette

Konusu olmadan bir film eklemek gerçekten fantastik bir davranış..

bu filmlerin isimlerini kim çeviriyo arkadas bunlar gizli bi örgüt mü nasıl böyle kafalarına göre takılıyolar