Çok lezizdi. Bir yandan üzüldüğüm diğer yandan sinsice keyif duyduğum anlar vardır ya hani hayatta.. öyle işte bu kısa film.

Kısa ama çok uzun anlamlar taşıyan, sizi derinden etkileyen güzel bir animasyon. Sıcacık ve çok duygusal. Her katta ayrı bir anı ve ayrı bir özlem. Sadece 12 dakikanızı ayırıp bu güzel animasyonu izlemenizi tavsiye ederim.

Yorumuna kelimesi kelimesine katılıyorum, gerçektende bu 12 dk. ya çok şey sığdırmışlar...

İnsan kendi derinine indikçe farkeder yaşamın bıraktığı kırık-dökük izleri. Kırık dökük ama toparlayıp bir araya getirince tastamam kendin olduğun parçalar.Tıpkı bu kısa filmde olduğu gibi. İnilen her katta kendine dair bir şeyler. Her katını kendin çıkmışsın,çivilerini kendin çakmış,şeklini kendin vermişsin. Ama hepsi geçmişte \'suyun altında\' kalmış.up tan sonra beni hüzünlendiren ikinci animasyon. Aldığı ödülü kesinlikle hak etmiş.

Hüzün, yalnızlık, çaresizlik geçen zaman. Bu haldeki bir büyükbaba her yıl su basan evini bir üst kata taşır. Her seferinde yeni ve daha küçük bir küp. aslında suyun altına gömülü birçok kule oluşmuştur her farklı insan için. Küpler küçülür yükseldikçe, yaş ilerler, yalnızlık artar ve içe kapanılır. Yaşlı adamın hissettirdiği çaresizliktir bana. Birgün bu ruh haliyle bir balıkadam kıyafeti görür ve kendi kulesinin su altında kalmış daha geniş ama daha mutlu daha az yalnız ve çaresiz olan. küplerine dalar. Hasankeyfin ya da Allinoi\'nin batığındasınızdır sanki. Balıkadam kıyafeti aslında bir zaman makinesi gibidir adamın geçmişine, hatıralarına yol bulan. Her sahne (Titanik filminde Titaniik\'in batık görüntülerinin, yaşlı kadının hayalinde, batmadan önceki canlı, hayat dolu görüntülere dönmesi gibi) birden geçmişi çağrıştırır. Ve bize \'anın kıymetini bilin\' der adeta. 12 dk.\'da bile çok şey sorgulatan ilginç bir animasyon. Japonlar bu konuda yüreğinize işliyor adeta. Beni en çok bitirenlerden biri de Kenji Kondo\'ya ait olduğunu öğrendiğim ve tam gerekli sahnede yükselen muhteşem müzikti.

12 dakika herkese birşeyler verebiliyor. Ben daha çok hüzünü, zamanın boşa akıp gittiğini aldım. Ama senin pozitif yorumun daha hoş.

zamanın akıldaki anılar kısmının herbir köşesine sızarak kullanılmaz/hatırlanmaz hale getirdiğini ve artık küçücük bir odaya hapsolduğunu ufak bir vesileyle farkına varan yaşlı adamın hikayesi. yalnızlıktan ziyade zaman olgusuna vurgu var bana göre.ve bu durumda zaman çift yüzlü, iyiyi unutturduğundan acımasız, kötüyü örttüğünden merhem.Tabii işin birde unutmann mümkün olup olmadığı kısmı var. küçücük bi şeyle geçmiş göz önüne geliyorsa insanın unutma kabiliyeti var mıdır? animasypnun yalnızlık yönünü ise murathan mungan\'ın "anılar bizi yalnız bırakmaz, yalnızız yine de" sözüyle özetleyebiliriz.

okulda hocamız izletmişti ve çok beğenmiştim adını unutmuştum ama ne yapıp edip buldum. çok güzeldi gerçektende..

Bir arkadaşımın tavsiyesine uyarak izledim iyikide izlemişim.Zamana yenik düşüyor herşey bir bakıyoruz herşey dört dörtlük ama bir bakıyoruz sevdiklerimiz yok,o yüzden elimizden kayıp gitmeden değerini bilelim herşeyin başta sevdiklerimizin,anılarımız da hep güzel anlar kalsın,sonradan üzülmek birşeyi değiştirmiyor,tavsiye ederim...

Nerden başlamalı ?Nasıl anlatmalı?12 dakikalık bu kısacık animasyon yaşam gibi... 2008 Film Akademisi Ödüllü Kısa Animasyon sizi en derin mabedinize yolculuğa çıkaracak ve siz kendi zaman yolculuğunuzda debelenirken o kendi hikayesini sizin iliklerinize tıpkı bir nakış gibi işleyecek ilmek ilmek...Doğa,insan,yaşam,anılar,yıkım,hepsinden önemlisi insanın en büyük korkusu YALNIZLIK... Herkesin kendi küçük küplerinden yaptığı evini koruması ve yalnız kalmaması dileklerimle...

Çoğu insan, ömrünün olabildiğince uzun olmasını ister. Yıllarca yaşamak...Ölümsüzlük kelimesi onlara cazip bile gelir. Bu,düşünülmeden istenilen bir arzudur. İnsan ne kadar uzun yaşarsa,o kadar yalnızlaşır aslında. Sevdiklerinle teker teker vedalaşmak,uzun yaşamanın en büyük acısıdır. The House of Small Cubes, yalnızlığı çok güzel ve yalın bir dille anlatmayı başarmış bir yapım. İzlerken sevdiklerinizi daha çok seveceksiniz. Kaçırılmaması gereken bir kısa animasyon...Kısa filmin yorumu da kısa olur diyerek yazıma son veriyorum.İyi seyirler...

Filmin kısa ve hiç konuşma olmamasına rağmen bu film bana çok şey anlattı.Gerçekten hayatımız ne kadar güzel olursa olsun bir anda elimizden kayıp gidebilir ve yalnız kalabiliriz.

YALNIZLIĞIN HİKAYESİ... Kaçırıyormuyuz hayatı? Sular her geçen gün biraz daha yükselirken neleri bırakıyoruz altında, kendimizden neleri unutuyoruz aşağıda. Bu filmle birlikte kendime yeniliyorum ifadesini çıkarıyorum hayatımdan, Gözlerimizin gördüğü her yaşam, dokunduğumuz her hayat, aldığımız nefes bile ZAMANA YENİLİYOR aslında.. Geçmişi,geleceği sorgulatan, hüzünlü bi o kadar anlamlı bir film karşınızdaki ve inanın ancak bu kadar sorgulatabilir bir insana hayatı! filmde kullanılan metaforlara söylenecek söz bile yok ..küçük bir evde başlayan hayatınızın ZAMANLA genişleyen dünyanızın, ve yine ZAMANLA, yok olup gidenlerle birlikte küçük bir odada son bulan 12 dakikaya sığdırılmış hikayeniz.. Beni hüzünlendirense sonundaki yalnızlık değil galiba, en dipte en derinlerde bıraktığım ve belkide zamanla unutacağım o küçük kız çocuğu...** filmi izleye nacizane tavsiyem arkasından dinlenesi ''Damien Rice - I Remember'' şarkısı..oldukça iyi gidiyor :)**

Zaten hayat dediğimiz şey geçen her günle aramıza diktiğimiz bir duvar değilmidir , her yeni dün bir tuğla boyu daha uzaklaştırmamışmıdır bizi geçmişimizden ... ve geriye dönüp baktığımızda ki eserimizi bu tuğlalar oluşturmayacakmı ..   geçmişin her odasında ayrı bir anımız saklıdır , bu odanın anahtarı bazen siyah beyaz bir fotoğraf bazen eski bir melodi bazen de dudaklarımız arasında yitip giden bir pipo olur, son tuğlalarını koymakta olan herkesin gözü bir gün artık sular altında kalmış olan anılarına takılacak ve hüzünlenecektir .. kimbilir belki de yıllar sonra yorumumuzun bulunduğu bu filmin sayfasına bir gün yolumuz düşecek ve bu anı anımsayacağız tıpkı geçmişi kalbimizde taşıdığımız gibi ..

Zamandır bize her anıyla eşsiz fırsatları, bizi biz yapan seçimleri sunan; zamandır aşama aşama hayatı yaşamayı, üzülmeyi, sevinmeyi , sevmeyi, çocuk,genç, olgun olmayı, aile kurmayı, anne baba olmayı, hayatta kalmayı, ağlamayı kısacası bize hayatın kendisini öğreten. Ve yine zamandır tüm yaşanmışlıkları hiç yaşanmamış gibi alıp götüren, zamandır bizi yorgunluğun hükmettiği yalnız bir bedenle ama arkasında sıcak bir tebessüm veya acı bir gözyaşı getiren anılar ve seçimlerle bırakan. Su seviyesinin sürekli yükseldiği bir sahil kasabasında evini zamanın değişmez sağlam temelleri üzerine inşa eden yaşlı bir adamın suların ve akıp giden zamanın derinliklerine gömülmüş olan hazinelere, anılarına doğru yaptığı yolculuğun hikayesi The House of Small Cubes, konusunun eşsizliği ve izleyicinin içine işleyen duygularının canlılığı ile çok başarılı bir kısa animasyon. Kısa filmler için uygulaması oldukça zor olan duygusal ve dramatik sahneler bu hikayede özellikle akşam yemeği sahnesi; seyirciye çok iyi aktarılabilmiş.

Zamandır bize her anıyla eşsiz fırsatları, bizi biz yapan seçimleri sunan; zamandır aşama aşama hayatı yaşamayı, üzülmeyi, sevinmeyi , sevmeyi, çocuk,genç, olgun olmayı, aile kurmayı, anne baba olmayı, hayatta kalmayı, ağlamayı kısacası bize hayatın kendisini öğreten. Ve yine zamandır tüm yaşanmışlıkları hiç yaşanmamış gibi alıp götüren, zamandır bizi yorgunluğun hükmettiği yalnız bir bedenle ama arkasında sıcak bir tebessüm veya acı bir gözyaşı getiren anılar ve seçimlerle bırakan. Su seviyesinin sürekli yükseldiği bir sahil kasabasında evini zamanın değişmez sağlam temelleri üzerine inşa eden yaşlı bir adamın suların ve akıp giden zamanın derinliklerine gömülmüş olan hazinelere, anılarına doğru yaptığı yolculuğun hikayesi The House of Small Cubes, konusunun eşsizliği ve izleyicinin içine işleyen duygularının canlılığı ile çok başarılı bir kısa animasyon. Kısa filmler için uygulaması oldukça zor olan duygusal ve dramatik sahneler bu hikayede özellikle akşam yemeği sahnesi; seyirciye çok iyi aktarılabilmiş.

Bir animasyonun, hele kısa bir animasyonun içinde bu kadar çok duygu barındırması insanı gerçektten çok etkiliyor. Sular yükseliyor, yanlızlık artıyor, geriye döndükçe anılar hatırlanıyor ve insan hüzünleniyor. Bir de tüm bunlara muhteşem bir müzik eşlik ediyor. Çizimler ve senaryonun başarısı, sadeliğin etkileyiciliğiyle birleşmiş ve ortaya muazzam bir film çıkmış. Mutlaka izlenmeli, anılarımızın sular altında kalmamaması dileğiyle...

Yaşamı bina etmek bu olsa gerek... Dibe vurup suda değil hüzünde boğulmak...

12 dakikalık serbest dalışa ne dersiniz? Büyükbaba tüplü dalsa da,izleyen herkesi yaşadıklarıyla,geride bıraktıklarıyla, kısa sürede olsa tüpsüz dalmaya iterek başbaşa bırakıyor. Fakat dalışın etkisi büyük! Uzakdoğulu bir ekibin elinden çıkan,özenilmiş,incelikle ve güzel müzikler eşliğinde etkileyici bir animasyon.

İnsan ve Zaman.. İnsanların en yakın arkadaşı en iyi dostu ve en büyük DÜŞMANIDIR zaman..! Hayata merhaba dediğinizde size sahip çıkar sizinle beraber büyür bir arkadaşınız gibidir aslında zaman..  Her zaman yanınızdadır, mutlu bir anınızda en yakın dostlarınızdan birisidir aslında zaman..  Ve.. Çaresiz ve yalnız kaldığınızda,mutsuz ve umutsuz olduğunuzda anılar gözünüzde birbirlerini kovaladıklarında ise en büyük DÜŞMANINIZDIR aslında zaman.. Henüz arkadaşlarınız varken dostlarınız yanınızdayken, sevdiklerinizin kıymetini bilin... İlerde DÜŞMANINIZ olduğunda size pek düşünme fırsatı ve o şansı tekrar vermiyecektir...

Yaşamı bina etmek bu olsa gerek... Dibe vurup suda değil hüzünde boğulmak...

keyifle izleten başarılı bir kısa film.çizimler ve senaryo başarılı.tavsiye edilir.

Bu kadar duygu yüklü bir animasyon, gerçekten inanılmazdı... Her şeyiyle; müziğiyle, çizimiyle beni etkiledi. Bir insanın hatıralarının birçok filmden daha iyi anlatıldığı bir animasyondu. Kesinlikle izlenmeli.

2009 En İyi Kısa Animasyon Oscarını almış çizimleri sade ve derin anlam yüküne sahip sıcacık bir kısa anime.

Bu filmi bulamadım biriniz yardımcı olabilir mi?