Kevin Hakkında Konuşmalıyız

tilda swinton bu rollerin kadını ve bayıldım.oyunculuklarla öne çıkan güzel bir filmdi.son zamanlarda katillerde doğuştan gelen bir öldürme dürtsünün olduğunu öğrenmiştim bu filmde de biraz ihmal edilmişlikle ,katil dürtüsünün birleşince neler yapabilkeceğini gördüm ben.en başından beri olayın bilinmesine rağmen film insanı adım adım büyük sona usta bir gerginlik fduygusuyla sürüklüyor.n e olduğunu bildiğimiz halde o noktaya getiren sebepleri anlamaya çalışıyoruz.buda bir film için iyi bir şey.10/6.5

Filmde, yönetmen anne ve oğlu arasındaki ilişkiyi, sebepleri ve sonuçları kolayca anlaşılmasına izin vermemiş. Aralarında kin, nefret ve yapay davranışlar olduğunu görüyoruz.Ama aynı zamanda garip bir zorlama saygı ve hatta sevgi de var.Sanki her ikisi de ortak çıkışı bulmamak için anlaşmış gibidir.Çocuk için hayatta en önemli kişi nefret ettiği insan annesi, annesi için ise o, kendisinden çok uzak olmasına ve bir türlü onunla iletişim kuramamasına rağmen tamamen ona ait bir varlık. Bu biraz tuhaf ilişki ve aralarında yaşadıkları ile, temposu ağır olsa da bu acımasız film sizi içine çekiyor. Müzikleriylede sahne havasını güçlü kılmış. Son olarak kesinlikle başarılı bi ağır psikoloji dramıydı. Çocukda çok iyiydi, dövmemek için zor duruyosun ☺

Yönetmenin tarzıyla alakalı olarak ilk başlarda içine girilmesi çok zor ama sonra yavaş yavaş yerine oturtmayı bilmiş yönetmen. Çok anlamlı bir konu işlenmiş aslında filmde. Annenin özgürlüğüne düşkünlüğü, çocuk doğurmadaki isteksizliği, çocukla bir türlü bütünleşememesi ve bunun çocuğa yansıması. Zamanla annemiz olgunlaşsada çocuğumuzun ruhsuzlaşması ve duygusuzluğu. Anne için bütün kötülüğü de beraberinde getiren çocuk. Çoçuğun işlediği akıl almaz suç. Bu suç üzerinden annenin suçluluk duygusu. Kendini yargılaması. Ama büyük bir kararlılıklada suçlu olduğunu kabul etmemesi. Kırmızı. Çalar saatdeki, domates festivalindeki, eve atılan boyadaki kırmızı. KIPKIRMIZI bir film.