Ayna

Saygı duyarım, lakin bir daha asla ...

TARKOVSKİ hayranıyım benim için en iyi yönetmen,çünkü onun kadar derinlikli,onun kadar güçlü diyaloglar,onun kadar muhteşem çekimler ve onun kadar felsefi bir film yapan yönetmen görmedim.Filme gelirsek anlam vermekte zorlandığım en zor filmi oldu benim için.Bazı yazarların kitaplarda kullandığı BİLİNÇAKIŞI tekniğini sinemada uygulamış yönetmen yani filmdeki karakterlerin düşüncelerinin dışa vurumu.Filmde zaman kısmı çok karmaşık verilmiş 2.dünya savaşı öncesi,savaş sırası ve savaş sonrasındaki durum çok karmaşık anlatmış,ayrıca yönetmen aile kavramına odakalnıyor ki bir babanın pişmalığı,bir çocuğun saf düşünceleri,hayalleri ve bir aile içinde geçmişe dönük hesaplaşmalar..Film rüya içinde rüya ve filmdeki kişilerin düşüncelerini canlandırıp sahneye yatmış.Ben çok beğendim bence solaris filminden sonra en iyisi.Ama filmde farketmediğim lezzetleri tekrar tatmak için bu filmi tekrar izleyeceğim belki bazı noktaları anlamlandırısam filmi çok daha fazla sevebilirim.Son olarak TARKOVSKİ'nin en kişisel filmi,film ismi gibi yönetmenin doğasını adeta yansıtıyor ama biz yönetmenin zininini-hayallerini-fikirlerini bilmediğimiz için filmi anlamlandırmakta zorlanıyoruz.

Andrey Tarkovski'nin Aynası.../Spoiler İçerir. İzlediğim ilk filmi.Filmi izlereken kendimi kasmadan anlamaya odaklanmadım.Çünkü böyle yaparsam, filmi tamamen izledikten sonra sahip olacağım şevki hissetmeme tehlikesi ile karşılaşacağım tahmin ettim,iyiki de bu şekilde yapmışım. Andrey Tarkovski yaşadığı iç bunalımları filme tamamen vermeye çalışmış.Bu şekilde vermeye çalıştığı için film sanki herşeyin birbirne girdiği konu bütünlüğü dağılmış gibi gözükebilir. (Bu arada filmin belli bir konu bütünlüğü taşımadığını söyleyebilirim.Bunu yazımın devamında anlatacağım) Filmde rüzgarın dağıttığı perdeler,sağa sola savrulan ağaçlar..Bunların hepsi aslında konu bütünlüğünün olmadığını söylediğim aslına bunların tek bir bütün olarak bir insanın yaşadığı psikolojik bunalımların bir yansıması veya yaşadığı acıların dışa yansıması olarak düşünebiliriz.Hepimizi yaşadığımız bir olaydan ötürü rüyalar görürüz.Bu rüyaları gördüğümüz aklımıza geldiği anda ağır işleyen bir ruh halimize rüya sırasında dikkat etmişizdir.Filmde ağır işleyen bu sahnelerin görsel şölenlerin Andrey Tarkovski'nin çektiği acılarının sebep olduğu ruh halinin bir yansıması diye düşünüyorum.Aslında bir kavuşamamanın verdiği ızdırap veya sahip olduğu kişileri mutlu edemediğini düşündüğü ruhsal bunalımlar...Filmi dikkatlice,severek izleyen herkesin kendine göre yorum yapabileceği düşüncesini söylersek yanılmış olmayız sanırım.Dediğim gibi filmde tek bir odak noktaya yoğunlaşmanın hata olacağını düşünmekteyim.